โยคะเบด เลซี่

แฟรงก์ยืนอยู่ในโถงทางเดิน หลังพิงผนังราวกับว่าเขารออยู่แล้ว

แต่เขาไม่พูดอะไร

แค่จ้องมองฉัน

สีหน้าอ่านไม่ออก เย็นชา? อยากรู้? หรือเจ็บปวด?

ฉันดูไม่ออก

แต่ฉันรับมือไม่ไหว

ไม่ใช่ตอนนี้

ฉันก้มหน้าแล้วเดินผ่านเขาไป หัวใจกระหน่ำอยู่ในอก ฉันรู้สึกได้ว่าสายตาของเขายังคงจับจ้องอยู่ตลอดทาง แผดเผาแผ่นหลังฉันเห...